Vrijdag 19 september: Side seeing

Ik heb net ruim 12 uur geslapen. Voel me nu wel redelijk fit. Wat lichte spierpijn in mijn benen. "No problem".

Het is nu 6 uur s' ochtends. Gordijnen open. Wauw, wat een uitzicht. Blauwe lucht, met wat flarden bewolking in de vallei. Ik ga 2 verdiepingen lager op het terras zitten, en even genieten ...

Om 7 uur neemt de bewolking flink toe. Ik ga even ontbijten, en ga daarna het stadje Nagarkot in. Het hotel ligt op de top van de heuvel. Voor het uitzicht is dat geweldig.

Omdat ik me gisteren niet fit voelde, heb ik gevraagd om me vandaag pas om 10 uur op te halen met de taxi voor een side-seeing. Blij toe. Nu heb ik tijd om van het uitzicht te genieten, en om het stadje te bekijken. Stel je daar weinig van voor: het stadje is klein, en voor een ochtendwandeling is het meer dan voldoende.

Een internet cafe opgezocht. Een paar berichtjes kunnen versturen, maar toen viel de stroom weer uit. "No problem". Ik vind de kleine gesprekjes op straat erg leuk. Meestal met kinderen. Het zijn eenvoudige gesprekjes, maar ik geniet er van.

Om 10 uur ben ik weer terug bij het hotel. We gaan eerst naar BHAKTAPUR. Dit is een heel oud -authentiek- stadje. Met een aantal bezienswaardigheden. In de stad zijn grote waterbassins aangelegd, houtsnijwerk en papier(maken) zijn blijkbaar belangrijk, maar ik vind vooral de sfeer rond de Shiva tempels leuk. En dat komt niet zo zeer door de Kamasutra-achtige houtsnijwerken (OK, kom maar op met jullie grappen). Al hebben Shiva en de liefde blijkbaar wel een en ander met elkaar te maken. Shiva is de beschermgod voor Bhaktapur. Hij is dus niet alleen de "vernietiger", maar ook een soort heelmeester voor slechte relaties.

PATAN vond ik zelf heel erg de moeite waard. Ik ben daar ook langer gebleven dan ik van plan was. Het Durbar Square is erg indrukwekkend. Met heel veel oude tempels, en best redelijk onderhouden. Het leukste vond ik toen ik in gesprek kwam met een jong meisje over haar school. Ze was een jaar of 10. En haar oom sloot zich bij het gesprek aan. Ik heb 2 mandala's gekocht (geschilderd voor Euro 10 per stuk). Ik ben er erg blij mee. Hun zijn blijf (ben de 1e klant sinds 4 dagen). Ik kocht de 1e voor RS 1.000. De 2e ook voor ES 1.000, maar hij moest daarvan RS 50 aan zijn nichtje geven. Dat deed hij ook waar ik bij was. Zo waren we allemaal blij. Vervolgens kreeg ik een gratis rondleiding naar de Golden Temple. Het meisje deed erg haar best om alles uit te leggen. Ze sprak beter Engels dan menig volwassene, en wist heel veel over haar omgeving. Als laatste wilde ze me een tasje verkopen voor RS 100. Ik vond het tasje niet mooi, en vertelde dat ik alleen dingen koop die ik nodig heb. Toen vroeg ze me om RS 40. Dat kon ze van mij verdienen door me naar mijn auto te brengen. Zij blij, ik blij. Iedereen blij.

Aangezien we s' ochtends later waren vertrokken, en ik heel graag langer in Patan wilde blijven, vroeg ik de chauffeur welke plaats leuker was: PASHUPATI of BOUDDHA. Zijn advies was om zeker naar BOUDDHA te gaan. Ik wilde dan ook graag alleen nog maar naar BOUDDHA gaan en PASHUPATI skippen. Soms is het de kunst om dingen juist niet te doen. Mooi is mooi, en meer is niet altijd beter.

BOUDDHA is echt fantastisch. Ik wil daar zeker nog een keer terugkomen. Hetzelfde geldt trouwens voor PATAN. Het leuke van BOUDHA is dat het een religieus centrum is. Met meerdere hindhu tempels. Op een par honderd m2 tref je enorm veen bijzonderheden aan. Om te beginnen: er stroomt een "Holy-river" door BOUDHA. Aan deze grenst een tempelcomplex, en mensen die dood gaan, willen graag zo dicht mogelijk bij de tempel gecremeerd worden (of worden begraven). Crematies gebeuren gewoon in de buitenlucht. Direct langs de rivier. Niks gruwelijks. Vol met rituelen, zonder meer erg mooi en waardig.

Met de chauffeur heb ik gelijk geregeld dat hij mij zondag om 7 uur op komt halen voor het vliegveld. Dit heb ik hier ondertussen wel geleerd: alles kan hier geregeld worden, precies zoals je wilt: "Just ask", en betaal zodra ze doen wat ze beloofd hebben.

Ik ben nu weer terug in mijn hotel: Kathmandu Guesthouse. Ik heb mijn spullen hier in bewaring gegeven. Dat werkt super. Voor RS 8 is mijn bagage, en waardevolle spullen veilig opgeborgen. Ik ben weer helemaal "happy" na zo'n dag. En voel me zelfs een stuk fitter dan vanmorgen.Ik denk dat ik gisteren gewoon wat onder de leden had, en dat dat nu weer over is.

Hoe mooi het hier ook is, ik merk dat ik ook sterk naar huis verlang. Ach, thuis is het prima, en hier ook. Ik vind het prima dat ik beide plaatsen zo waardeer. Deze reis is voor mij nu al heel bijzonder. En als ik heel erg naar huis ga verlangen, dan ga ik ook. We zien wel. Het is goed zoals het gaat.Ik ben een gelukkig mens.