Woensdag 17 september - Chisopani

Dit is de 1e dag van een trekking van 2 dagen. Net lekker voor een weekje Nepal. Paar dagen Kathmandu, gisteren raften, en nu wandelen door de bergen. Ja dit is een leuke mix. Ik vind het in ieder geval geweldig.

Ik zit nu op een terrasje te genieten van het uitzicht, een fles water en eeen mars. Ik ben een gelukkig mns. Wat ik zie valt niet zo 1,2,3 te beschrijven. Het is gewoon erg mooi. Volop groene bergtoppen om mij heen. De zon die nu weer begint door te breken. De wolken die verdwijnen, en de blauwe lucht die steeds meer zichtbaar wordt. Is dit mooi? Ik zal het maar verklappen. Dit is heel mooi.

Ik ben net een hond kunstjes aan het leren. Met een pak koekjes, kan je hem alles leren. Hij kan al komen, en is nog iets te opgewonden om te gaan zitten. Komt straks wel. Hij ziet er al happy uit, en ik heb 100% zijn aandacht.

Hoe ging het vanochtend. Ik moest uitchecken voor mijn kamer in Katmandu, en de spullen opnieuw verdelen over een kleine en een grote rugzak. Alleen de kleine rugzak neem ik mee voor de komende 3 dagen. Alle andere spullen geef ik ik bewaring in de Kathmandu Guesthouse. Ik ben daar vrijdag en zaterdag weer.

De hond en ik zijn de komende uren maatjes. Hij kan al heel ged komen, op een muur springen, en naast me op de grond liggen. Hij vind het helemaal geweldig. Het is allemaal "koekie-afhankelijk", maar het is grappig en gezellig. What the hack.

We zijn vanochtend om 09:30 vertrokken. Tijd genoeg om in te pakken, te ontbijten, mijn was af te geven, en nog meer van dat soort kleine klusjes.

Het is een uurtje rijden, en dan start de wandeling. We lopen langs een waterval en het begint al gelijk met zo'n 2 uur trappen lopen. Dat is heftig, dat ben ik dus niet gewend. We lopen al snel het Nationale Park "Shivapuri" in. Het is een mooie omgeving. Ik wist dat ik een uur of 6 zou klimmen op de 1e dag. Het tempo is constant en behoorlijk hoog. We zijn er met 3 1/2 uur (en dat is ruim 4 km per uur). Het gebied zelf doet me aan de Kilimanjaro denken. De rode aarde. Heel erg vochtig, overal het geluid van stromende beekjes. Heel groen. Veel varens en mossen. Op een gegeven ogenblik gaat het zelf een beetje regenen. Opvouwbare paraplu meegenomen, dus niks aan de hand. Het voordeel is wel dat het een stuk koeler wordt. Ik kan mijn warmte zo veel beter kwijt. Het pad stijgt continu, en daar krijg ik het aardig warm van.

Het laatste stuk is licht dalend, over en door kleine beekjes annex pad. Opvallend veel (en grote) vlinders zijn hier. Overal beekjes, planten, bloemen (zoals orchideeen).

Boven op de heuvel is een hotelletje. Ik krijg de kamer helemaal bovenaan. Leuk uitzicht, maar wel weer even naar boven klimmen. Ik heb zelfs een douche en toilet, en dat voor Euro 3 1/2 ...

De tocht morgen wordt een stuk makkelijker zegt de gids. We stijgen of dalen weinig. Het uitzicht in Navarkot moet geweldig zijn. We zien wel. Ik vind dit ook al erg mooi.

Ik heb nog zin om een eindje te wandelen. Het is ook zo mooi. De hond heb ik inmiddels allerlei kunstjes geleerd. Hij komt als ik fluit, en loopt met me mee om te gaan wandelen. Binnen een paar minuten van verwaarloosde straathond, naar een "happy doggy". Staart omhoog, vrolijke ogen, en dat voor een paar koekies. Op zo'n manier loopt ie gezellig een paar kilometer mee. Het doet me een beetje denken aan het verhaal van "Alleen op de wereld". Ik voel me alleen, maar niet eenzaam. Voor de goede verstaander is dat heel wat anders.

Ik zit nog even op het terras na te genieten. Bak Nepales thee er bij, en met uitzicht op de sneeuwtoppen van de Himalaya. Want die komen nu boven de laaghangende bewolking uit. Dit is niet mooi meer, dit is prachtig.

Net nu ik dit schrijf, wordt een kip in zijn kladden gepakt. Het is nu vijf voor 6. Het leven is maar heel betrekkelijk.